شعر " ببر" احمد شاملو (از مجموعه در آستانه) یکی از نمونه های زیبای انعطاف و توانایی زبان فارسی است و از سوی دیگر تسلط بی نظیر شاملو به رموز و چم و خم این زبان را نشان میدهد. آهنگ پنهان و خشونت کلماتی که در این شعر به کار رفته به راستی هراس از حضور یک ببر واقعی را ایجاد میکند. . . آنچه گفته شد نظر یکی از ادبای مشهور معاصر در باره شعر ببر شاملو است. اما نظر شخصی من این است که شعرببر، زیباترین شعر بیست سال اخیر است. مصرف کننده دائم شعر هستم و همین به من اعتماد به نفس میدهد که به انتخاب خودم ایمان داشته باشم. . . . و بخش پایانی این شعر را سوزناکترین مرثیه ای میدانم که برای قهقرای طبیعت ایران سروده شده است . . . .

ببر

 

آن دَلاّدَلِّ حيات  

  که استتار ِ مراقبت‌اش

در زخم ِ خاک

  سراسر

نفسي فروخورده را مانَد.

سايه و زرد

مرگ ِ خاموش را مانَد،

مرگ ِ خفته را و قيلوله‌ی خوف را.

هر کَشاله‌اش کِيفي بي‌قرار است  

  نهان  

  در اعصاب ِ گرسنه‌گي،

سايه‌ی بهمني

به خويش اندر چپيده به هياءت ِ اعماق.

هر سکون‌اش

  لحظه‌ی مقدر ِ چنگال ِ نامنتظر،

جلگه‌ی برف‌پوش

  سراسر

اعلام ِ حضور ِ پنهان‌اش:

به خون درغلتيدن ِ خفته‌گان ِ بي‌خبری

در گُرده‌گاه ِ تاريخ.

□

ای به خواب ِ خرگوران فروشده

به نوازش ِ دستان ِ شرور ِ يکي بدنهاد!

ای زنجير ِ خواب گسسته به آواز ِ پای ره‌گذری خوش‌سگال!