ناصر کرمی

دریاد و دریغ روزگاران از دست رفته

اوایل همین ماه را در رامسر مهمان همایش سالانه انجمن صنفی راهنمایان گردشگری ایران بودم. موضوع ویژه همایش امسال را (با حسن سلیقه آرش نورآقایی) "راهنمای گردشگری، تنوع زیستی و مسئولیت " انتخاب کرده بودند. حسن سلیقه بزرگتر دعوت از بیژن فرهنگ دره شوری بود به همین مناسبت، تا ترغیب کند بیش از 400 راهنمای گردشگری جوان کشور را برای احساس مسئولیت نسبت به تنوع زیستی رو به قهقرای ایران .همایش البته تجربه جذاب و مفرحی بود، اما دستاورد بزرگتر برای من، دوبار شب نشینی و یک روز کامل گشت و گذار با دره شوری بود. دست کم بیست سال است که با او مراوده تلفنی دارم، دوسه باری هم تک و توک درحاشیه برخی جلسات و همایش ها با هم صحبت کرده بودیم.  اما سفر رامسر فرصتی بود که بعد از بیست سال مراوده خیلی صمیمانه و مستمر، یک بار هم در فراغت و آرامش گپ و گفت کنیم. دوستان دیگری هم بودند که بر ملات گپ و گفت می افزودند.چند نکته ای را از حرف های بیژن فرهنگ دره شوری به ذهن سپرده بودم که یک به یک در یادداشتهایی در همین ستون (خیلی کوتاه و موجز، صرفاً در حد نقل و قول) آنها را بازگو خواهم کرد.می شود گفت یک پاورقی ده شماره ای از حرف های کارشناسی است که در عرصه محیط زیست و طبیعت به مرحله مرشدی و مرادی رسیده (یکی از بهترین تیترهای دوران روزنامه نگاری ام تیتری بود که برای مصاحبه پریساخلف بیگی با دره شوری زدم: "طبیعت مرد"، همین و چقدراین عنوان برازنده اوست) و توسط روزنامه نگاری که یک عمر شیفته او بوده، نقل می شود. به واقع دارم شما خوانندگان عزیز ایرن را هم دعوت می کنم به چشیدن لحظات آن دوشب نشینی فرح افزا با بیژن فرهنگ دره شوری .

سرنوشت آواز دشتی چه می شود؟

دره شوری می گوید امسال سرانجام رودخانه دالکی خشک شد. این رودخانه طی هزاران سال یک میلیون و نیم نخل را آبیاری می کرده است. دشتستان را آبیاری می کرده، نخلستانها راآبیاری می کرده و آن حال و هوای زیبای مردمان دشتی را ایجاد می کرده است.حالا که دالکی خشک شده کسی به سرنوشت دشتستان فکر می کند؟ شاید بتوانند خرما و رطب را هم از چین وارد کنند. اما سرنوشت آواز دشتی چه می شود؟ آیا از چین خواننده وارد خواهند کردکه زیر نخلهای خشکیده شروه خوانی کند؟