یکی از دوستان به مطلب پایین حسابی معترض شده است. خلاصه حرفش این است که وبلاگ یعنی شخصی نویسی و دلی نویسی و اگر کسی به هر دلیل حال و حوصله نوشتن ندارد ما چه حقی داریم متهمش کنیم به بازیگوشی و تنبلی و سبکسری؟ درست میگوید و خودم هم احساس میکنم بر خلاف عادت مالوفم قدری تند رفته ام. لااقل در این بک وجب جای وبلاگستان بگذاریم همه آزاد باشند و هر کس هر جور و هر وقت که دلش میخواهد بنویسد.  البته از دوستانی مثل درویش و خاکپور و تیزهوش و سلیمی و لطیف عبادی و داریوش باید تشکر کرد که پیگیر موضوع شده اند و  در این باره پیشنهادهایی داده اند. به هر حال دعای خیر همه وحوش و زیستمندان ایران بدرقه راه همه آنهایی که دست کم در این سال میخواهند برای حفظ تنوع زیستی ایران کاری بکنند. من البته نماینده وحوش نیستم وگرنه درخواست میکردم این دعا بدرقه ّآنها هم که فعلا حال نوشتن ندارند بشود!

موخره: به پیشنهاد درویش مناسب است که لوگویی طراحی کنیم با عنوان سال ملی سوگواری برای تنوع زیستی ایران.  از دوستانی که این کار را بلد هستند استدعا داریم پیشقدم بشوند. لوگویی که نصب آن در بالای ویلاگ همه سبزنویسان یادآور تطاولی باشد که بر طبیعت این سرزمین روا داشته شده. دست کم در این سال!