ادغام سازمان محيط زيست در وزارت كشاورزي ميتواند تبر خلاصي بر پنجاه سال فعاليت براي توسعه حفاظت محيط زيست در ايران به شمار آمده و همه تلاش و تكاپوهاي قبلي در اين باره را به باد فنا دهد. نگاه حاكم در وزارت كشاورزي كاملا واپسگرا و سودجويانه بوده و بدنه مديريتي اين وزارتخانه نيز هرگز از نيمه دهه شصت جلوتر نيامده است. به عبارت ديگر اقدام مشترك مجلس و دولت كنوني براي ادغام دو نهاد مذكور آنقدر زيانبار و ويرانگر است كه برميتابد طرفداران محيط زيست براي ممانعت از اجراي آن حتي خود را به آتش بكشند. ميتوان گفت اين نه ادغام و بلكه انحلال محيط زيست است. ميخواهند خود را از شر حتي نظارت محدود و كم اثر سازمان كنوني محيط زيست خلاص كنند و بي محابا براي تسخير طبيعت ايران بتازند بر اسب جفا . . آنقدر كه ميتوانند. عكس زير روي جلد مشهورترين مجله اقتصادي جهان، اكونوميست، است كه در آن شرايط برخي سازمانها در وضعيت ادغام ناگزير را به تصوير كشيده است. بديهي است كه محيط زيست ايران در طرح ارائه شده از سوي دولت به مجلس، مصداق شتر سياه رنگ پاييني است.