آموزه های پایداری (1): خطر جهان بی ادبیات
با همین سر کلیشه از این به بعد مطالبی در باره توسعه پایدار می نویسم که پراکنده به نظر میرسند اما در نهایت دیدگاهی جامع در این باره می آفرینند.
احاطه شاخصهای کمی عامل نخست شکل گیری جهانی تا به این حد ناپایدار بوده است. برای رسیدن به پایداری در وهله اول به انسانهایی نیازمندیم محاط در انگیزه ها ی کیفی و نه کمی. معنویت است که چنین انسانی را می افریند. مذهب، هنر و ادبیات راه هایی هستند برای رسیدن به جهانی معنوی که در ان سائقه رفتار روزمره ادمها فقط تمنیات دنیوی و کمی نیست. به همین خاطر است که تطور نسلی تا به این حد ادبیات گریز، نسلی که سی میلیون نفر ان خریدار حتی دوهزار جلد از یک اثر خلاقه ادبی هم نیست، نگرانم میکند.
+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و نهم فروردین ۱۳۸۶ ساعت 18:22 توسط ناصر کرمی
|