اژدها را فراموش کردهايم
تالکين استاد فانتري جهان، سخني مشهور دارد با اين مضمون که «خوب نيست يک اژدهاي زنده را وارد محاسباتتان نکنيد، اگر دور و برتان دارد پرسه ميزند.» اين حکايت ماست و بحران محيطزيست. به آمار که نگاه مي کنيم ميبينيم همه چيز دارد شتابناک از دست ميرود؛ دومين کشور جهان از نظر شدت فرسايش خاک( به تازگي گفته شد دومين نه، اولين!)، ششمين کشور از نظر جنگلزدايي(آمار چند سال پيش است، شايد الان ارتقا مقام پيدا کرده باشيم!)، اولين کشور در ليست سرخ کنوانسيون رامسر(اين يکي جديد است و قطعا بدتر از آنچه که اعلام شده نيست!)، پنجمين کشور جهان از نظر شدت بيابانزايي (اين آمار را احتمالا سازمان جنگلها و مراتع تکذيب ميکند. البته خوشبختانه اين سازمان منکر وجود بيابان در ايران نيست)، و کاهش 90 درصدي جمعيت حياتوحش در کشور(آمار مستند مرتبط را به زودي ايرن اعلام ميکند). اما کدام مقام بلند پايه کشور تا کنون در اين باره سخني به ميان آورده است؟(بلند پايه به جاي خود، حتي کوتاه پايهها هم ظاهرا در اين باره هيچ دلمشغولي و نگراني ندارند) نه فقط مقامات، بلکه رسانههاي جمعي هم در اين باره منفعل و ساکت هستند. جز يکي دو سطري در حد توجيه و اندرز، در ميان اين همه طرح جامع و طرح چشمانداز و سند بلند مدت و... آيا اشارهاي جدي به موضوع محيطزيست کشور و وضعيت اسفناک ديده ميشود؟ ترديدي نيست که همه اژدهاي گرسنه و خونريزي را که دارد اطراف ما پرسه ميزند و حريصانه به ما خيره مانده است، فراموش کردهاند.